welcome to my blog

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Ειρηνούλα

Μια εβδομάδα.....όλα τα χρώματα
(και σε όλα τα ονόματα) 

Τι να διδάξεις, τι να πεις και πώς να τα διαχωρίσεις όλα αυτά τα χρώματα;
Μα δεν το κάνεις...αφού τα ξέρουν όλα!
Έτσι λοιπόν τα κάνεις όλα μαζί, προς όφελος αυτών που τα ξέρουν και....λίγο εις βάρος αυτών που μπερδεύουν ένα-δύο.
Εξάλλου δεν είναι δίκαιο να αναμασάς οικεία πράγματα και να τα κάνεις να βαριούνται. Έχουν τόσα καινούργια να μάθουν!
Ποιος δεν ξέρει το κόκκινο, το κίτρινο ή το μπλε; Όλα μου τα νηπιάκια τα καταφέρνουν. Έτσι είπαμε να τα δουλέψουμε όλα μαζί και όχι ένα ένα.
Κοιτάξαμε την τάξη μας, είπαμε τα χρώματά της, κάναμε ομαδούλες με τα βασικά από αυτά, χρησιμοποιήσαμε τα στεφάνια για πρώτη φορά φέτος, χοροπηδήξαμε, παίξαμε τα ''μουσικά στεφάνια''. Ανακαλύψαμε καινούργια επιτραπέζια παιχνίδια και κυριολεκτικά πολύ μας άρεσαν.
Οι μαργαρίτες....

Τα καρούλια...

Ο άβακας.....(ειδικά αυτό είναι ένα φανταστικό και πολύ χρήσιμο επιτραπέζιο)

Και τα τρία αυτά παιχνίδια, τους τα κατεβάζω συχνά - πυκνά από τα ράφια και είναι πράγματι πολύτιμα εργαλεία σε ''δύσκολες'' ώρες.
Μιλώντας για τα χρώματα,
Ακούσαμε το CD με τον Έκτωρα- το αρκουδάκι.
Διαβάσαμε...Το παραμύθι με τα χρώματα.

Φτιάξαμε τον πολύχρωμο πύραυλο του ονόματός μας....Ψάξαμε και βρήκαμε τα γραμματάκια που το φτιάχνουν,


 τα βάλαμε στη σειρά




 και μετά ονομάσαμε και όλα τα χρώματα του πυραύλου μας.




 Και στο τέλος στολίσαμε την τάξη μας. Τώρα είμαστε όλοι....πολύχρωμοι.


Αλήθεια...Τι στον κόσμο μας είναι ΠΑΝΤΟΤΕ  μόνο κόκκινο;  ή μόνο πράσινο, ή μόνο κίτρινο;
Μια ερώτηση που τα προνήπια λίγο ζορίστηκαν, αλλά μόνο μέχρι να ΄΄πιάσουν'' το νόημά της.
Κόκκινη η  φράουλα ή το κεράσι, αλλά και το αίμα.
Κίτρινος  ο ήλιος.
Μπλε η θάλασσα.
Μαύρη η νύχτα,κλπ.
Και στο τέλος μια φιλόδοξη εργασία.Όσα είπαμε...ας τα ζωγραφίσουμε.


Πολύ καλύτερο το αποτέλεσμα, από αυτό που περίμενα, αλλά με πολύ υπομονή από όλους μας.
Αυτή  ήταν μια χρωματιστή εβδομάδα..με πολύ παιχνίδι και πολύ πολύ χρώμα.
Μας ανέβασε τη διάθεση.
Βάλτε κι εσείς χρώμα στη ζωή σας.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Mια βδομάδα- Μια αγκαλιά

Πάει κι άλλη μια εβδομάδα. Μια πολύ γεμάτη εβδομάδα.
Και τι δεν κάναμε αυτές τις πέντε μέρες....
Φτιάξαμε το τρενάκι των κανόνων...(ευχαριστούμε Ντίνα!)


Ανακαλύψαμε ΄΄μαγικές λεξούλες΄΄
ΠΑΡΑΚΑΛΩ- ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ


διαβάσαμε τα ανάλογα βιβλία...



αλλά και άλλα επίκαιρα.
Τα βιβλία με τον Τομ το λαγουδάκι είναι πολύ πολύ χρήσιμα.


Όμως και αυτή την εβδομάδα, τα ονόματά μας......είχαν την τιμητική τους.
Πήραμε τις καρτέλες με το όνομά μας στα χέρια μας...Αλήθεια ποιοι το γνωρίζουν-το διαβάζουν ήδη;
Κρατώντας την καρτέλα με το όνομά μου , μπορώ να το βρω, να το ξεχωρίσω από τα άλλα; (έχω φτιάξει δύο καρτέλες για κάθε παιδί με το όνομά του)
Μία καρτέλα κρατάω...Μία κολλάω στο συρταράκι μου. Τώρα έχω μέρος να βάζω τις ΔΙΚΕΣ μου ζωγραφιές.

Κοιτώντας τώρα το όνομά μου, βρίσκω και το αρχικό μου γράμμα και το βάζω σε κύκλο.

Στην συνέχεια ''στολίζω'' αυτό το πρώτο μου γράμμα. Και....να....τα δύο ταμπλό της τάξης μου ήδη γέμισαν με τις πρώτες μας εργασιούλες.


Σειρά έχει το  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ  της τάξης.
Ξεκινήσαμε με τις επτά μέρες της εβδομάδας.

περάσαμε στο ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ και τα τρία του παιδιά..Σεπτέμβριος, Οκτώβριος και Νοέμβριος (και πάλι η Ντίνα έδωσε την κεντρική ιδέα, από το Παράθυρο στην εκπαίδευση-το δικό μου ημερολόγιο...ε..ήθελε πια ανανέωση)
και τελειώσαμε με το 2012, ως χρονιά και
με τον ΚΑΙΡΟ.

Μα καλά όλο θα μαθαίνουμε;;;;;
Μα γι΄αυτό είπαμε μια βδομάδα, μια αγκαλιά.
Παίξαμε...παίξαμε...παίξαμε...
Αγκαλιαστήκαμε, γνωριστήκαμε, νιώσαμε.
Πολλές αγκαλιές
αγκαλιές με τον διπλανό μου
αγκαλιές με κάποιον που θέλω να γίνω φίλος-η,


αγκαλιές σε ομαδούλες,

αγκαλιες ΣΤΗΝ ομαδούλα, ΣΑΝ ομαδούλα,


αγκαλιές με την κυρία μου.
(εδώ δεν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφία..έκανα κάτι πιο σημαντικό......αγκαλίτσες)
Και στο πιο ''χαβαλέδικο''παιχνίδι της εβδομάδας....τα παιδάκια φάγανε την κυρία...Πώς;
Παίξαμε το παιχνίδι της αράχνης και φτιάξαμε τον ιστό της, ξετυλίγοντας ένα κουβάρι με κλωστή. Και στο τέλος, αφού όλοι είπαν το όνομά τους και έλεγαν και το όνομα ενός άλλου παιδιού για να του πετάξουν το κουβάρι... γίνανε αράχνες που περίμεναν το φαγητό τους. Εγώ έγινα το ζουζούνι που μπήκα μέσα στον ιστό και τυλίγοντάς με με το σκοινί...με έφαγαν. Τα πιτσιρικάκια μου ενθουσιάστηκαν.  


Σε συνεργασία με το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών θα δουλέψουμε φέτος ένα πρόγραμμα για την παιδική παχυσαρκία και ξεκινώντας το ..προετοιμάσαμε τον χώρο για την πρώτη ενότητα, που είναι ΤΟ ΝΕΡΟ και φτιάξαμε τη σχετική γωνιά, όπου βάλαμε τα παγουράκια μας.


Ήρθαμε και  σε επαφή με το ψαλίδι για πρώτη μέρα και...κάτι καταφέραμε. Κόψαμε κοριτσάκια και αγοράκια...

εξάλλου είμαστε όλοι μοναδικοί και έπρεπε να το δείξουμε.   

 Κάπου εδώ η βδομάδα μας τελείωσε.
Πολλά πράγματα κάναμε.
Πολλά είπαμε.
Ελπίζω όλα αυτά να μας φανούν χρήσιμα στη συνέχεια.

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Μια υπέροχη πρώτη εβδομάδα


Και..Ναι....πέρασε μία εβδομάδα.
Και ..Ναι ..ήταν πραγματικά υπέροχη.
Πόσες μικρές όμορφες φατσούλες, πόσες φωνές, πόσα  χαμόγελα.
Πολλά κοριτσάκια...με πόσα κοτσιδάκια...μαλλάκια...κοκκαλάκια...φορεματάκια.
Λίγα αγοράκια...με καρφάκια και... κοντοκουρεμένα κεφαλάκια. 
Ελάχιστα κλάματα...λίγα θλιμμένα προσωπάκια.
Ορισμένες αγχωμένες μανούλες.

Κι όμως...μακάρι να κυλήσει έτσι όλη η χρονιά.....μακάρι να ''φύγουν΄'' έτσι και οι ερχόμενες εβδομάδες.
Λες και τα παιδάκια μου ήταν όλο το καλοκαίρι σε αυτόν τον χώρο. Λες και δεν έλειψαν ποτέ από εκεί.
Τόσο υπάκουα, τόσο δημιουργικά, τόσο προσαρμοσμένα.

Παίξαμε.....





Ζωγραφίσαμε....


Χορέψαμε...(σε δυάδες και τετράδες)




Τραγουδήσαμε....
Είπαμε με χίλιους δύο τρόπους τα ονόματά μας, προσπαθώντας να γνωριστούμε.
Κάναμε τις πρώτες μας φιλίες.
Θέσαμε τους πρώτους μας κανόνες.
Μάθαμε την πρώτη μας ''μαγική'' λεξούλα... ΠΑΡΑΚΑΛΩ.....

Πήραμε δωράκια..

Και ήταν όλα τόσο καλά...κύλησαν όλα τόσο όμορφα....
Το καταχάρηκα...το ευχαριστήθηκα..και για μια ακόμη φορά δεν μετάνιωσα που έγινα νηπιαγωγός.