Mια βδομάδα- Μια αγκαλιά

Πάει κι άλλη μια εβδομάδα. Μια πολύ γεμάτη εβδομάδα.

Και τι δεν κάναμε αυτές τις πέντε μέρες....

Φτιάξαμε το τρενάκι των κανόνων...(ευχαριστούμε Ντίνα!)

Ανακαλύψαμε ΄΄μαγικές λεξούλες΄΄

ΠΑΡΑΚΑΛΩ- ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

διαβάσαμε τα ανάλογα βιβλία...

αλλά και άλλα επίκαιρα.

Τα βιβλία με τον Τομ το λαγουδάκι είναι πολύ πολύ χρήσιμα.

Όμως και αυτή την εβδομάδα, τα ονόματά μας......είχαν την τιμητική τους.

Πήραμε τις καρτέλες με το όνομά μας στα χέρια μας...Αλήθεια ποιοι το γνωρίζουν-το διαβάζουν ήδη;

Κρατώντας την καρτέλα με το όνομά μου , μπορώ να το βρω, να το ξεχωρίσω από τα άλλα; (έχω φτιάξει δύο καρτέλες για κάθε παιδί με το όνομά του)

Μία καρτέλα κρατάω...Μία κολλάω στο συρταράκι μου. Τώρα έχω μέρος να βάζω τις ΔΙΚΕΣ μου ζωγραφιές.

Κοιτώντας τώρα το όνομά μου, βρίσκω και το αρχικό μου γράμμα και το βάζω σε κύκλο.

Στην συνέχεια ''στολίζω'' αυτό το πρώτο μου γράμμα. Και....να....τα δύο ταμπλό της τάξης μου ήδη γέμισαν με τις πρώτες μας εργασιούλες.

Σειρά έχει το  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ  της τάξης.

Ξεκινήσαμε με τις επτά μέρες της εβδομάδας.

περάσαμε στο ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ και τα τρία του παιδιά..Σεπτέμβριος, Οκτώβριος και Νοέμβριος (και πάλι η Ντίνα έδωσε την κεντρική ιδέα, από το Παράθυρο στην εκπαίδευση-το δικό μου ημερολόγιο...ε..ήθελε πια ανανέωση)

και τελειώσαμε με το 2012, ως χρονιά και

με τον ΚΑΙΡΟ.

Μα καλά όλο θα μαθαίνουμε;;;;;

Μα γι΄αυτό είπαμε μια βδομάδα, μια αγκαλιά.

Παίξαμε...παίξαμε...παίξαμε...

Αγκαλιαστήκαμε, γνωριστήκαμε, νιώσαμε.

Πολλές αγκαλιές

αγκαλιές με τον διπλανό μου

αγκαλιές με κάποιον που θέλω να γίνω φίλος-η,

αγκαλιές σε ομαδούλες,

αγκαλιες ΣΤΗΝ ομαδούλα, ΣΑΝ ομαδούλα,

αγκαλιές με την κυρία μου.

(εδώ δεν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφία..έκανα κάτι πιο σημαντικό......αγκαλίτσες)

Και στο πιο ''χαβαλέδικο''παιχνίδι της εβδομάδας....τα παιδάκια φάγανε την κυρία...Πώς;

Παίξαμε το παιχνίδι της αράχνης και φτιάξαμε τον ιστό της, ξετυλίγοντας ένα κουβάρι με κλωστή. Και στο τέλος, αφού όλοι είπαν το όνομά τους και έλεγαν και το όνομα ενός άλλου παιδιού για να του πετάξουν το κουβάρι... γίνανε αράχνες που περίμεναν το φαγητό τους. Εγώ έγινα το ζουζούνι που μπήκα μέσα στον ιστό και τυλίγοντάς με με το σκοινί...με έφαγαν. Τα πιτσιρικάκια μου ενθουσιάστηκαν.  

Σε συνεργασία με το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών θα δουλέψουμε φέτος ένα πρόγραμμα για την παιδική παχυσαρκία και ξεκινώντας το ..προετοιμάσαμε τον χώρο για την πρώτη ενότητα, που είναι ΤΟ ΝΕΡΟ και φτιάξαμε τη σχετική γωνιά, όπου βάλαμε τα παγουράκια μας.

Ήρθαμε και  σε επαφή με το ψαλίδι για πρώτη μέρα και...κάτι καταφέραμε. Κόψαμε κοριτσάκια και αγοράκια...

εξάλλου είμαστε όλοι μοναδικοί και έπρεπε να το δείξουμε.   

 Κάπου εδώ η βδομάδα μας τελείωσε.
Πολλά πράγματα κάναμε.
Πολλά είπαμε.
Ελπίζω όλα αυτά να μας φανούν χρήσιμα στη συνέχεια.