welcome to my blog

Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΣΗΜΕΡΑ

ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΣΗΜΕΡΑ

Αλήθεια άλλη μια σχολική χρονιά τέλειωσε σήμερα;
Αλήθεια ξεκινάει η ξεκούραση και οι διακοπές;
Αλήθεια θα βγάλω το ξυπνητήρι;
Αλήθεια θα αφήσω τα κλειδιά του σχολείου στο συρτάρι;
Αλήθεια ήρθε το καλοκαίρι;

Ναι ...ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ....Α Λ Λ Α....

Αυτά τα γέλια και αυτές οι φατσούλες δεν θα με χαιρετάνε κάθε πρωί.
Αυτό το 'κυρία - κυρία' δεν ηχεί στα αυτιά μου για τρεις μήνες.
Αυτά  τα ματάκια δε θα με κοιτάνε πια.
Αυτά τα χεράκια δεν θα με πιάνουν πια.
Αυτή η ομάδα των 25 παιδιών δε θα ξανασυναντηθεί.

ΝΑΙ...ΚΑΘΕ ΤΕΛΟΣ...ΠΟΝΑΕΙ..ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ ΓΙΑΤΙ.....

ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ........

Η Μαριλένα μου που δεν θα με κοιτάζει ναζιάρικα.
Ο Άγγελός μου που μέσα σε λίγους μήνες έμαθε τόσα πολλά.
Η Ελισάβετ μου που αν και τόσο ντροπαλή θα χάσει την παρέα των αγοριών της.
Ο Νικόλας μου ο καλός που δεν θα ξαναμαζεύει ό,τι πέφτει κάτω.
Η Νάντιά μου που δεν θα περδικολαλεί άλλο κάθε πρωί διώχνοντας τον μπαμπά της.
Ο Μάρκελλός μου,που, αν και θα συνεχίσει να μιλάει σπίτι του...δεν θα τον ακούω πια.
Ο Αριστοτέλης μου και η συνέπειά του, που ευτυχώς θα μου ξανάρθει, αλλά χωρίς τον Παναγιώτη του.
Ο Παναγιώτης μου που θα μου λείψει με τη σοβαρότητά του.
Ο Γιώργος Κ. μου που τώρα στο τέλος ξεθάρρεψε και  δεν θα είναι πια με την τριάδα που έφτιαξε.
Η Αντζελίνα μου με τις τόσο όμορφες δουλίτσες της, που θα πάει σε άλλο δημοτικό.
Ο Μανώλης μου που δεν θα μου χαρίζει αυτό το υπέροχο χαμόγελο και αυτό το ''Εντάξει'', το οποίο έμαθε και να το γράφει.
Η Ελένη μου που δεν θα με μαγεύει με τα μαλλιά, τα ωραία πλεκτά της γιαγιάς της και με την μετρημένη στάση της.
Ο Στέφανός μου που με τις τόσες ερωτήσεις του, θα ρωτάει για ένα τρίμηνο μόνο τη μαμά του.
Η Εύα μου που με την σεμνή και μετρημένη φωνή της, απλά ήθελε να μου τα λέει όλα.
Ο Μιχάλης μου που λίγο τον έβλεπα, αλλά τόσο ήσυχα περνούσε στην τάξη μας.
Ο Βαγγέλης μου που ήταν η ήρεμη δύναμη της τάξης και συνενοούμασταν απλά και μόνο με τα μάτια.
Ο Δημήτρης μου που σε κάθε τραγούδι... 'έριχνε΄και μια στροφή.
Η Μυρτώ μου, μια μελλοντική δασκάλα και η καλύτερη μιμήτριά μου.
Ο Βασίλης μου που όλα τα έκανε με ένα γέλιο στο στόμα.
Ο Γιώργος Μ. μου που τη σοβαρή και μετρημένη στάση του την κράτησε ως το τέλος.
Η Μυρσίνη μου που με την τσαχπινιά  και την σιγουριά που την κατέχει, ένα της έλεγα...δέκα καταλάβαινε.
Ο Φίλιππος μου με την καταπληκτική αντίληψη και με τις εύστοχες ερωτοαπαντήσεις του.
Η Νεφέλη μου με την χαρακτηριστική φωνούλα και το όμορφο χαμόγελό της.
Ο Δημοσθένης μου με τα υπέροχο μουτράκι του.
Η Αλεξάνδρα μου με τις λίγες  και σωστές κουβέντες της.

Έφυγαν τα παιδάκια μου...άλλα για λίγο..άλλα για (δεν θα πω πολύ..θα πω...)για το δημοτικό.

Σημασία έχει πως όπου και να΄ ναι... να είναι
ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ...ΓΕΡΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ 
ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...




3 σχόλια:

  1. Κάτι όμορφο τελείωσε,κάτι ομορφότερο θα αρχίσει... Ήταν μια υπέροχη σχολική χρονιά,με τις ευκολίες και τις δυσκολίες της και μας άφησε τόσο όμορφες αναμνήσεις!!! Περιγράφοντας τα παιδιά, έφερνα στα μάτια μου εικόνες δικές τους...το βλέμμα τους,το γέλιο τους,τις σκανταλιές και τα αστεία τους!!!! Αχ βρε Ειρήνη ,πόσο με συγκίνησες! Δεν θα πω άλλα.... θα ευχηθώ μονάχα καλή ξεκούραση και καλό καλοκαίρι ...και καλή αντάμωση τον Σεπτέμβρη για να φτιάξουμε και πάλι όμορφες αναμνήσεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό Καλοκαίρι Ειρήνη και καλή μπόλικη ξεκούραση ψυχής και σώματος! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή