Ειρηνούλα

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Ειρηνούλα

7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011 7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ .......ΕΙΡΗΝΟΥΛΑ

ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙ΄ ΑΥΤΟ

Η ανάρτησή μου αυτή είναι αφιερωμένη σε όλα τα παιδάκια μου, μέσα από την καρδιά μου.(χωρίς αυτά...Ειρηνούλα δεν θα υπήρχε).
Αλλά και σε όλους εσάς, που για ένα ολόκληρο χρόνο ήσασταν δίπλα μου, με διαβάζατε, με σχολιάζατε, μου δίνατε δύναμη, ιδέες, διάθεση και με κάνατε καλύτερη νηπιαγωγό.

ΓΙΑΤΙ.....

Είμαι νηπιαγωγός και είναι όμορφο.

Είμαι νηπιαγωγός και μου αρέσει πολύ.

Είμαι νηπιαγωγός και απολαμβάνω αφάνταστα......

Να έρχονται οι παλιοί σου μαθητές να σε αγκαλιάζουν, να σε φιλάνε, να σου λένε πως σε αγαπάνε και θέλουν να τους κάνεις μάθημα πάλι, να θέλουν να έρθουν και πάλι σ' αυτό το σχολείο.

Να έρχονται σε σένα να τους ανοίγεις το μπουκαλάκι το νερό, γιατί η κυρία όλα τα μπορεί.

Να τους δένεις τα κορδόνια τους.

Να ακούς κάθε πρωί "κυρία είσαι πολύ όμορφη" ενώ εσύ

νιώθεις χάλια.

Να καταλαβαίνουν το καινούριο άρωμα σου, το καινούριο lip

gloss σου, το καινούργιο φόρεμά σου.

Nα κόβεις απλά τις άκρες από τα μαλλιά σου και όλα να ΄ναι

"Κυρία κουρεύτηκες;" ενώ κανείς άλλος δεν το είχε

παρατηρήσει.

Να θέλουν να σε παντρευτούν.

Να θέλουν να κάτσουν όλα κοντά στην έδρα, ή δίπλα σου στο

καρεκλάκι, να γίνουν βοηθοί σου.

Όταν παίζετε μαζί να θέλουν να σου κρατούν το χέρι στον

κύκλο.(μακάρι να' χα 25 χέρια).

Να σε κοιτάνε με ορθάνοιχτα μάτια να δείχνεις πού είναι η

Ικαρία, που πήρε το όνομα της από τον Ίκαρο.

Να σου δίνουν μια αγκαλιά, ενώ τους διορθώνεις το γραπτό,

ενώ σχολάς, ενώ βγαίνεις διάλειμμα. Συνεχώς.

Να κλαίνε και να βρίσκουν καταφύγιο στην αγκαλιά σου.

Να χτυπάνε στο διάλειμμα και να θέλουν μόνο εσένα να τους

καθαρίζεις την πληγή.

Να έχετε σχολάσει στις 12.15 και στις 12.20 να σε βλέπουν

στο δρόμο και να σε χαιρετάνε...Και στις 12.22 και στις

12.25 και στις 4.00 το απόγευμα...

Να ζωγραφίζουν και στο τέλος όλες οι ζωγραφιές να 'ναι για

σένα και με αφιέρωση και για το σπίτι σου ''κυρία''.

Όταν κάτι σε απασχολεί να το καταλαβαίνουν και να σου

λένε "τι έχεις κυρία;"

Να σε καλούν στα πάρτι τους.

Να τα μαλώνεις και να σε αγαπάνε.

Να τα μαλώνεις και πάλι να είσαι η καλυτερότερη δασκάλα.

Nα σε λένε κατά λάθος μαμά.(αλλά και γιαγιά και νονά).

Να σου λένε τα μυστικά τους.

Να θέλουν να σου πάνε την τσάντα στο γραφείο για να μην

κουράζεσαι.

Να σου φτιάχνουν πάνω στην έδρα τα βιβλία της ημέρας.

Να σου προσφέρουν κάτι από το φαγητό τους.

Να "σκοτώνονται" για το ποιος θα σου δανείσει το ψαλιδάκι

του...

Να σου λένε πως σ' αγαπούν πολυυυυυυύ...

Να σου λένε πως όταν μεγαλώσουν θέλουν να γίνουν

δάσκαλοι και δασκάλες.

Να σε αγκαλιάζουν τόσο σφιχτά που δεν μπορείς να

αναπνεύσεις....

Να λάμπουν από χαρά όταν παίζεις μαζί τους στην αυλή....

Να σου λένε τι όνειρο είδαν χθες....

Να σου διηγούνται τι ακριβώς έκαναν το απόγευμα και πού

πήγαν.

Και όσο και αν μας κόβουν τα επιδόματα, την αγάπη των

παιδιών δεν μπορούν να την κόψουν...

(Το κείμενο αυτό δεν είναι όλο δικό μου. Κάπου το βρήκα

στο διαδύκτιο, λίγο το προσάρμοσα και σε κάποια δικά μου

''πιστεύω'' και ...ελπίζω να σας άρεσε. Κι όποιοι το

ξέρετε...δεν πειράζει...αξίζει να ξαναδιαβαστεί...από όλους

όσους χαίρονται που είναι τόσο κοντά σε αυτές τις μικρές και

αγνές ψυχούλες.)

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Ειρηνούλα

Μια εβδομάδα.....όλα τα χρώματα

(και σε όλα τα ονόματα)

Τι να διδάξεις, τι να πεις και πώς να τα διαχωρίσεις όλα αυτά τα χρώματα;

Μα δεν το κάνεις...αφού τα ξέρουν όλα!

Έτσι λοιπόν τα κάνεις όλα μαζί, προς όφελος αυτών που τα ξέρουν και....λίγο εις βάρος αυτών που μπερδεύουν ένα-δύο.

Εξάλλου δεν είναι δίκαιο να αναμασάς οικεία πράγματα και να τα κάνεις να βαριούνται. Έχουν τόσα καινούργια να μάθουν!

Ποιος δεν ξέρει το κόκκινο, το κίτρινο ή το μπλε; Όλα μου τα νηπιάκια τα καταφέρνουν. Έτσι είπαμε να τα δουλέψουμε όλα μαζί και όχι ένα ένα.

Κοιτάξαμε την τάξη μας, είπαμε τα χρώματά της, κάναμε ομαδούλες με τα βασικά από αυτά, χρησιμοποιήσαμε τα στεφάνια για πρώτη φορά φέτος, χοροπηδήξαμε, παίξαμε τα ''μουσικά στεφάνια''. Ανακαλύψαμε καινούργια επιτραπέζια παιχνίδια και κυριολεκτικά πολύ μας άρεσαν.

Οι μαργαρίτες....

Τα καρούλια...

Ο άβακας.....(ειδικά αυτό είναι ένα φανταστικό και πολύ χρήσιμο επιτραπέζιο)

Και τα τρία αυτά παιχνίδια, τους τα κατεβάζω συχνά - πυκνά από τα ράφια και είναι πράγματι πολύτιμα εργαλεία σε ''δύσκολες'' ώρες.

Μιλώντας για τα χρώματα,

Ακούσαμε το CD με τον Έκτωρα- το αρκουδάκι.

Διαβάσαμε...Το παραμύθι με τα χρώματα.

Φτιάξαμε τον πολύχρωμο πύραυλο του ονόματός μας....Ψάξαμε και βρήκαμε τα γραμματάκια που το φτιάχνουν,

τα βάλαμε στη σειρά

και μετά ονομάσαμε και όλα τα χρώματα του πυραύλου μας.

Και στο τέλος στολίσαμε την τάξη μας. Τώρα είμαστε όλοι....πολύχρωμοι.

Αλήθεια...Τι στον κόσμο μας είναι ΠΑΝΤΟΤΕ μόνο κόκκινο; ή μόνο πράσινο, ή μόνο κίτρινο;

Μια ερώτηση που τα προνήπια λίγο ζορίστηκαν, αλλά μόνο μέχρι να ΄΄πιάσουν'' το νόημά της.

Κόκκινη η φράουλα ή το κεράσι, αλλά και το αίμα.

Κίτρινος ο ήλιος.

Μπλε η θάλασσα.

Μαύρη η νύχτα,κλπ.

Και στο τέλος μια φιλόδοξη εργασία.Όσα είπαμε...ας τα ζωγραφίσουμε.

Πολύ καλύτερο το αποτέλεσμα, από αυτό που περίμενα, αλλά με πολύ υπομονή από όλους μας.

Αυτή ήταν μια χρωματιστή εβδομάδα..με πολύ παιχνίδι και πολύ πολύ χρώμα.

Μας ανέβασε τη διάθεση.

Βάλτε κι εσείς χρώμα στη ζωή σας.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Mια βδομάδα- Μια αγκαλιά

Πάει κι άλλη μια εβδομάδα. Μια πολύ γεμάτη εβδομάδα.

Και τι δεν κάναμε αυτές τις πέντε μέρες....

Φτιάξαμε το τρενάκι των κανόνων...(ευχαριστούμε Ντίνα!)

Ανακαλύψαμε ΄΄μαγικές λεξούλες΄΄

ΠΑΡΑΚΑΛΩ- ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

διαβάσαμε τα ανάλογα βιβλία...

αλλά και άλλα επίκαιρα.

Τα βιβλία με τον Τομ το λαγουδάκι είναι πολύ πολύ χρήσιμα.

Όμως και αυτή την εβδομάδα, τα ονόματά μας......είχαν την τιμητική τους.

Πήραμε τις καρτέλες με το όνομά μας στα χέρια μας...Αλήθεια ποιοι το γνωρίζουν-το διαβάζουν ήδη;

Κρατώντας την καρτέλα με το όνομά μου , μπορώ να το βρω, να το ξεχωρίσω από τα άλλα; (έχω φτιάξει δύο καρτέλες για κάθε παιδί με το όνομά του)

Μία καρτέλα κρατάω...Μία κολλάω στο συρταράκι μου. Τώρα έχω μέρος να βάζω τις ΔΙΚΕΣ μου ζωγραφιές.

Κοιτώντας τώρα το όνομά μου, βρίσκω και το αρχικό μου γράμμα και το βάζω σε κύκλο.

Στην συνέχεια ''στολίζω'' αυτό το πρώτο μου γράμμα. Και....να....τα δύο ταμπλό της τάξης μου ήδη γέμισαν με τις πρώτες μας εργασιούλες.

Σειρά έχει το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ της τάξης.

Ξεκινήσαμε με τις επτά μέρες της εβδομάδας.

περάσαμε στο ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ και τα τρία του παιδιά..Σεπτέμβριος, Οκτώβριος και Νοέμβριος (και πάλι η Ντίνα έδωσε την κεντρική ιδέα, από το Παράθυρο στην εκπαίδευση-το δικό μου ημερολόγιο...ε..ήθελε πια ανανέωση)

και τελειώσαμε με το 2012, ως χρονιά και

με τον ΚΑΙΡΟ.

Μα καλά όλο θα μαθαίνουμε;;;;;

Μα γι΄αυτό είπαμε μια βδομάδα, μια αγκαλιά.

Παίξαμε...παίξαμε...παίξαμε...

Αγκαλιαστήκαμε, γνωριστήκαμε, νιώσαμε.

Πολλές αγκαλιές

αγκαλιές με τον διπλανό μου

αγκαλιές με κάποιον που θέλω να γίνω φίλος-η,

αγκαλιές σε ομαδούλες,

αγκαλιες ΣΤΗΝ ομαδούλα, ΣΑΝ ομαδούλα,

αγκαλιές με την κυρία μου.

(εδώ δεν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφία..έκανα κάτι πιο σημαντικό......αγκαλίτσες)

Και στο πιο ''χαβαλέδικο''παιχνίδι της εβδομάδας....τα παιδάκια φάγανε την κυρία...Πώς;

Παίξαμε το παιχνίδι της αράχνης και φτιάξαμε τον ιστό της, ξετυλίγοντας ένα κουβάρι με κλωστή. Και στο τέλος, αφού όλοι είπαν το όνομά τους και έλεγαν και το όνομα ενός άλλου παιδιού για να του πετάξουν το κουβάρι... γίνανε αράχνες που περίμεναν το φαγητό τους. Εγώ έγινα το ζουζούνι που μπήκα μέσα στον ιστό και τυλίγοντάς με με το σκοινί...με έφαγαν. Τα πιτσιρικάκια μου ενθουσιάστηκαν.

Σε συνεργασία με το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών θα δουλέψουμε φέτος ένα πρόγραμμα για την παιδική παχυσαρκία και ξεκινώντας το ..προετοιμάσαμε τον χώρο για την πρώτη ενότητα, που είναι ΤΟ ΝΕΡΟ και φτιάξαμε τη σχετική γωνιά, όπου βάλαμε τα παγουράκια μας.